حکم لغو برده داری در قرآن

---

چرا در قرآن حکمی درباره ی برده داری نیامده است. آیا این دلیلی برای انتقاد رسانه های غربی از این کتاب نیست؟

پاسخ

ابتدا باید محضر مبارکتان عرض نماییم که از نظر اسلام، ارزش انسان ها به رنگ و زبان و جنسیت نیست، بلکه اسلام ارزش انسان ها را در میزان تقوا می داند. به همین دلیل یکی از مبارزات جدی اسلام، مسأله ریشه کن کردن برده داری بوده است، اما با شیوه ای خاص که ما برای روشن شدن بحث با توجه به کتاب شریف تفسیر نمونه مطالبی را از این کتاب گران بها خدمتتان ارائه می نماییم که انشاء الله با این توضیحات به جواب سؤال هایتان خواهید رسید.           

طرح اسلام برای آزادی بردگان‏

آنچه غالبا مورد توجه قرار نمی‏گیرد این است که اگر نظام غلطی در بافت جامعه‏ای وارد شود ریشه‏کن کردن آن احتیاج به زمان دارد، و هر حرکت حساب نشده نتیجه معکوسی خواهد داشت، درست همانند انسانی که به یک بیماری خطرناک مبتلا شده و بیماریش کاملا پیشرفت نموده است، و یا شخص معتادی که ده ها سال به اعتیاد زشت خود خو گرفته، در این گونه موارد حتما باید از برنامه‏های زمان بندی شده استفاده کرد.

ادامه مطلب

« الریطه » در روایت بحارالانوار 43/30

---

بررسی الریطه در بحار الانوار جلد 43 صفحه 30

متن روایت

قب ، یج : روی أن علیا استقرض من یهودی شعیرا فاسترهنه شیئا فدفع إلیه ملاءة فاطمة رهنا وکانت من الصوف فأدخلها الیهودی إلى دار ووضعها فی بیت فلما کانت اللیلة دخلت زوجته البیت الذی فیه الملاءة بشغل فرأت نورا ساطعا فی البیت أضاءبه کله فانصرفت إلى زوجها فأخبرته بأنها رأت فی ذلک البیت ضوءا عظیما فتعجب الیهودی زوجها وقد نسی أن فی بیته ملاءة فاطمة ، فنهض مسرعا ودخل البیت فاذا ضیاء الملاءة ینشر شعاعها کأنه یشتعل من بدر منیر یلمع من قریب ، فتعجب من ذلک فأنعم النظر فی موضع الملاءة فعلم أن ذلک النور من ملاءة فاطمة ، فخرج الیهودی یعدو إلى أقربائه وزوجته تعدو إلى أقربائها فاجتمع ثمانون من الیهود فرأوا ذلک فأسلموا کلهم    .

ترجمه:

روایت شده که علی علیه السلام مقداری «جو» از شخص یهودی قرض بگیرد ، و شخص یهودی چیزی به عنوان گرویی«رهن» خواست ، و حضرت ملاءه(چادر) حضرت فاطمه که از پشم بود را به عنوان گرویی به او داد. شخص یهودی آن را به داخل خانه برد و در خانه اش انداخت. پس شب همسرش وارد خانه ای شد و دید آن ملاءه (چادر)  روشن است و نوری در اتاق دید که ساطع است ، پس به سوی همسرش بازگشت و گزارش داد که نوری عظیمی را در خانه دیده است. پس مرد یهودی از سخن همسرش تعجب کرد، درحالی فراموش نموده که ملاءه فاطمه در خانه است. به سرعت برخاست و وارد اتاق شد ، پس ملاءه(چادر) در خانه می درخشید و شعاع نورش که مثل شعله ای از ماه شب چهارده که آن را دو نیم کرده در خانه منتشر بود. پس تعجب کرد از آن نور به دقت بررسی کرد نگاهش را به جای ملاءه(چادر) بود، انداخت . پس دانست که آن نور از ملاءه(چادر) فاطمه است، پس یهودی به سوی خویشان رفت و همسرش نیز به سوی خویشانش رفت .پس هشتاد یهودی جمع شدند و آن نور را دیدند و همه ایشان اسلام آوردند.

بررسی لغوی کلمه الریطه

الملاء (به ضم میم ، همراه با مد )عبارت است پارچه ایی بلند یا کوتاه همچنان که در قاموس اللغه بیشتر کاربرد این کلمه پارچه ذات لفقین است،یعنی پارچه ای که بر روی پاها (ران ها) می کشند.

بیان : الملاءة بالضم والمد ،  الازار و الریطة کذا فی القاموس. وفى اقرب الموارد : هى الریطة ذات لفقین و ـ ثوب یلبس على الفخذین. بحارالانوار 43/30

نص علیه فی الصحاح 1/ 73، و القاموس 1/ 29، و قال فی لسان العرب 1/ 160: الملاء- بالضم و المد- جمع ملاءه، و هی الازار و الریطه، و نحوه فی النهایه 4/ 352.

کما فی مجمع البحرین 4/ 277، و الصحاح 3/ 1165 و غیرهما.

ذکره فی لسان العرب 7/ 307، و مجمع البحرین 4/ 250، و قال فی القاموس 2/ 362: الریطه: کل ملاءه غیر ذات لفقین(برروی پا «ران ها» می کشند کلها نسج واحد و قطعه واحده( پارچه یک تکیه، چادر)، او کل ثوب لین رقیق(پارچه نرم و نازک)

نتیجه با بررسی روایت در کتب لغت

اولا- کلمه ملاءه تکه پارچه ای است که روی پا کشیده می شود، و ران ها را می پوشاند.

ثانیا- جنس این پارچه ممکن است پارچه نرم و نازک باشد یا مطابق روایت بیان شده، جنسش از پشم بوده و ضخیم باشد.

قرض گرفتن حضرت علی (ع) از یک یهودی

---

مسئله‌ قرض گرفتن حضرت علی (ع) از یک یهودی برایم قابل هضم نیست و دون شأن ایشان می‌دانم.

 در متن سؤال بیان شده است: آنها که خود ثروت داشتند و به دیگران نیز بذل و بخشش می‌نمودند ...، مضافاً بر این که چرا یک یهودی و چرا همان را به دیگران دادند، مگر در بخشش نیز امر به میانه‌وری نشده است « وَلاَ تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ وَلاَ تَبْسُطْهَا ... »؟

ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: نباید مسائل را فقط از نگاه احساسی مورد مطالعه قرار داد. گاهی از همین راه وارد می‌شوند تا اذهان را نسبت به بسیاری از وقایع تاریخی دچار شک و شبهه کنند. مثلاً می‌گویند: یقیناً امام حسین علیه‌السلام به دشمنان نفرموده که شما با من دشمنی دارید، پس این طفل را ببرید و سیرابش کنید. حال بحث ما این نیست که چنین اتفاقی افتاده یا خیر؟ بلکه می‌گوییم: اگر چنین نموده باشند نیز نه تنها دون شأن ایشان نیست، بلکه به تکلیف امام بودن، پدر بودن و انسان بودن خود عمل کرده‌اند. طفل صغیر است و تأمین آب و خوراک او بر پدر است    .

چه کسی گفته که قرض گرفتن، دون شأن یک امام معصوم [ع] می‌باشد؟ مگر قرض گرفتن یا متقابلاً قرض دادن کار بدی است؟ و حال آن خداوند متعال در قرآن کریم قرض به دیگران را قرض به خود قلمداد نموده است، چنان چه نصرت به دیگران را نصرت به خود محسوب می‌نماید و وعده‌ی نصرت متقابل الهی می‌دهد.

ادامه مطلب