چند پیشنهاد برای کوله پشتی فرزندانمان
به زودی کتاب های درسی دانش آموزان تحویل شان می شود و بچه های ما مجبور خواهند شد کیف های سنگین مدرسه را 9 ماه به دوش بکشند؛ کیف هایی که گاه به بالای 10 کیلوگرم می رسند و بچه هایمان را مستعد ابتلا به انواع بیماری ها و عوارض جسمی و حرکتی در بزرگسالی می کنند.
آموزش و پرورش هم فقط ناظر این “باربری” روزمره دانش آموزان است و برغم آن که مسؤولانش نتیجه تحقیقات درباره مضر بودن این حجم سنگین برای بچه ها را می دانند. ...
پیشنهاد ما به آموزش و پرورش این بود و هست که برای سبک سازی کیف دانش آموزان، چند کار ساده را انجام دهند:
– از حجم کتاب های درسی بکاهند؛ دیگر زمان آن رسیده است که آقایان و خانم های مسؤول در آموزش و پرورش این نکته ساده را بفهمند که بچه های ما به این همه متن نیاز ندارند. واقعاً چه نیازی هست سرمایه کشور را صرف این کنند که بچه ها، چیزهایی را حفظ کنند یا موقتاً یاد بگیرند و بعد از امتحان، به زباله دانی بریزند؟!
– دستکم برخی کتاب ها را با کاغذ سبک (بالکی) چاپ کنند.
– کتاب های حجیم را در 2 یا سه جلد چاپ کنند؛ مثلاً کتاب 200 صفحه ای در سه جلد 70 – 60 صفحه ای منتشر شود و دانش آموز، هر فصل یکی را به مدرسه ببرد.
– از حالا برای جایگزینی کتاب های درسی با تجهیزات رایانه ای برنامه ریزی کنند.
البته که واضح و مبرهن است، مسؤولان وزارت آموزش و پرورش طبق یک سنت دیرینه به پیشنهادات سازنده وقعی نمی گذارند.
حال که آنها به فکر دانش آموزان نیستند، ما به عنوان والدین باید دست به کار شویم و بخشی از کم کاری آنها را جبران کنیم:
1 – مهم ترین کار این است که خودمان کتاب های حجیم را به دو یا سه جلد تقسیم و آنها را مجلد کنیم، مثلاً یک کتاب 200 صفحه ای را به سه بخش تقسیم و جدا جدا مجلد ( مثلاً سیمی) کنیم. این کار دو فایده دارد؛ اول این که وزن کتابی که بچه ها به مدرسه می برند کم می شود و دوم این که به همین ترتیب می توانیم دفترهای کم حجم تری برای هر بخش بخریم. ( دانش آموز به جای یک کتاب 200 صفحه ای و یک دفتر 200 صفحه ای برای آن، یک کتاب 60 صفحه ای و یک دفتر 60 صفحه ای را حمل می کند. حال این عدد را ضربدر در کل کتاب هایی که باید هر روز حمل شوند بکنید تا مشخص شود تا چه اندازه وزن کیف، کمتر می شوند.)
2 – دفترهایی که دارای جلدهای ضخیم و در نتیجه سنگین تر هستند، را نخریم.
3 – اگر امکانات مدرسه اجازه می دهد و برایمان هم ممکن است، برای بچه ها، دو سری کتاب بخریم تا مجبور به حمل هر روزه آنها نباشند. این کار، قطعاً هماهنگی مدرسه و توجیه معلمان را می طلبد.
4 – در خرید وسایل مدرسه مانند کیف،جامدادی، قمقمه و … وزن شان را در نظر بگیریم و حتی الامکان سبک ترین ها را بخریم. یادمان نرود که جمع همه این ها باعث سنگینی “بار” روزانه بچه ها می شود.
5 – و چند نکته تکمیلی: کیف هایی بخریم که دو بند برای انداختن بر روی دو شانه داشته باشند. کیف چرخدار سبک هم خوب است. روش صحیح حمل کیف را بیاموزیم و به بچه هایمان یاد دهیم. به آنها تاکید کنیم که هرگز وسایل اضافی به مدرسه نبرند. نرمش های ساده مربوط به شانه و کمر را با فرزندان مان کار کنیم.
منتظر آموزش و پرورش ایران نباشیم، خودمان به داد بچه هایمان برسیم. بچه های ما بی آن که خود بدانند زیر بار سنگین روزانه، له می شوند. یادمان باشد که وزن مناسب برای کیف بچه ها، 10 الی 15 درصد وزن خود آنهاست و هر گرم که بیشتر باشد، لحظه لحظه اش برایشان مضرّ است.
این چند پیشنهاد را جدی بگیریم؛ به خاطر بچه هایمان.
درباره وبلاگ
