اگر بخواهیم چکیده کل قرآن را بگوییم می شود، ایمان به تمامی مراتب و تقوا با تمامی مراتب آن. از ویژگی های اصحاب اباعبدالله الحسین علیه السلام که مهم ترین ویژگی آنها هم هست، ایمان است. ایمان بالایی داشتند. در قرآن آمده است که انسان ها زیان کارند و خسران می بینند مگر آنها که اهل ایمان هستند.
فردی پیش امام صادق علیه السلام آمد و پرسید که کدام عمل بالاترین عمل نزد خداوند متعال است؟ امام صادق علیه السلام فرمودند: آن عملی که اگر آن نباشد خداوند هیچ چیز دیگر را قبول نمی کند و آن ایمان به خدا و پیامبر و امامان است.
ایمان به چه معناست؟ ایمان یک نوری است که به قلب تابیده می شود. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله به امام علی علیه السلام فرمودند ایمان آن چیزی است که در دل جا می گیرد و اعمال انسان را تصدیق می کند.
امام رضا علیه السلام فرمودند که ایمان یک گره قلبی است. ایمان یعنی دلت را به اهل بیت علیهم السلام گره بزنی. همه دشمنان خارجی می خواهند این ایمان را از ما بگیرند.
قرآن دو تعبیر برای ایمان و کفر دارد، خداوند می فرماید: ایمان نور است و کفر ظلمت و تاریکی است. خداوند سرپرست کسانی است که ایمان دارند یعنی دلشان را با اهل بیت علیهم السلام گره زده اند. اما کسانی که کفر بورزند ولی و سرپرست آنها خداوند نیست.
دومین تعبیر قرآن از ایمان و کفر این است که ایمان چیزی است که انسان را زنده و نورانی می کند و به او حیات می بخشد و کفر آن چیزی است که هم آدم را می کشد و هم باعث مرگ آدم می شود. اگر زنده نورانی بشوی همین الآن هم یار اباعبدالله علیه السلام هستی.
امام حسین علیه السلام فرمودند: که هر زنده نورانی دنبال رو راه من است، چه در زمان من و چه قبل از من و چه بعد از من تا قیامت.
چه کاری انجام بدهیم که ایمانمان زیاد بشود؟ اول یاد محبوب، دوم سخن گفتن با محبوب که همان دعا کردن است و سوم گوش دادن به سخن محبوب. آیه قرآن است که مؤمنان فقط کسانی هستند که وقتی نام خداوند متعال را می شنوند دلشان می لرزد، و وقتی آیات الهی برای آنها خوانده می شود ایمانشان زیاد می شود.
درباره وبلاگ
