عبدالله بن جندب گفت به حضرت موسی بن جعفر علیها السلام عرض کردم دعایی به من آموزش فرمایید برای حاجاتم که در سجده شکر بخوانم حضرت دعایی تعلیم فرمود که یک فراز آن این است. اللهم انی اُنشِدُکَ بِدَمِ الْمَظلوم ثلاثاً یعنی سه دفعه بگوپروردگارا سوگند می دهم تورابه خون مظلوم.
محققین خون مظلوم دراین روایت که حضرت کاظم علیه السلام فرموده به اختلاف سخن رانده اند.
آیت الله شیخ محمد حسن در جواهر ، وفقیه همدانی در مصباح الفقیه ، وشیخ بهاء درحبل المتین ، وعلامه صدوق درمن لا یحضر ، ومحمدبن یعقوب کلینی درصلوه کافی ، وملا محسن فیض در وافی جلد 1 ، وشیخ جعفر شوشتری در خصائص الحسینیه: گفته اند مراد از خون مظلوم دراین روایت خون حسین علیه السلام است.
ولی حاج ملا هاشم در منتخب التواریخ ص224 می نگارد خون مظلوم،خون حضرت علی اصغر حسین علیه السلام است بلکه مظلوم مطلق درکتب آسمانی و نزد جمیع مذاهب وادیان فقط خون شیر خواره حسین علیه السلام می باشد . و ابن وجلان در
کتاب سیره جلد2 ص67 می نگارد خون حضرت علی اصغر علیه السلام از حیث رنگ وبو در قیامت از هر مشک و عطر خوشبو تر می باشد.
از مرحوم آیت الله العظمی میرزای قمی معروف نقل شده است که:
ایشان وقتی که مهمی ومشکلی برایشان پیش می آمد توسل به ذیل عنایت حضرت علی اصغر علیه السلام پیدا می کردند. ایشان دهه اول محرم روضه خوانی داشتند به هر یک از منبریها که می خواستند ذکر مصیبت کنند می فرمودند روضه حضرت علی اصغر امام حسین علیهما السلام خوانده شود.
یکی ازمنبریهای روضه خوان به او عرض کردآقادیگر شهدای کربلا هم سهمی دارند. میرزای قمی فرمودند می دانم ولی هر کدام از شهداءمی جنگیدند ویا حد اقل از خودشان دفاع می نمودند ولی حضرت علی اصغر علیه السلام قدرت دفاع نداشت.(موضوع مشهور است ولی مطلب از آقای سید ابو الفضل مدرسی نقل شده است. )
هنگامى که امام حسین دچار مصیبت اهل بیت و فرزندان خود گردید و غیر از آن حضرت و زنان و کودکان کسى باقى نماند آن حضرت فرمود:
هل من ذاب یذب عن حرم رسول اللَّه؟ هل من موحد یخاف اللَّه فینا؟
هل من مغیث یرجو اللَّه فی اغاثتنا؟
یعنى آیا دفاعکنندهاى هست که از زنان و بچگان پیامبر خدا دفاع نماید؟
آیا یکتاپرستى هست که در باره ما از خدا خوف داشته باشد؟ آیا فریادرسى هست که براى فریادرسى ما به خدا امیدوار باشد؟
ناگاه صداى زنان به واویلا بلند شد! امام حسین علیه السلام متوجه خیمهها شد و فرمود: کودک مرا که على نام دارد بیاورید تا او را وداع نمایم. آنان آن کودک را به آن حضرت دادند.
شیخ مفید می نویسد: امام حسین پسرش عبد اللَّه را خواست. همان طور که آن کودک را مىبوسید می فرمود: واى بر این گروه در آن موقعى که جدت پیغمبر خدا خصم آنان باشد! همان طور که آن کودک در کنار امام حسین بود حرملة بن کاهل اسدى او را هدف تیر قرار داد و در کنار پدرش شهیدش کرد! امام حسین علیه السلام خون گلوى آن کودک را می گرفت و به طرف آسمان مىپاشید.
سید بن طاوس میگوید: امام حسین(ع) فرمود: چون این مصیبت مرا خدا مىبیند برایم قابل تحمل است.
امام محمّد باقر علیه السلام می فرماید: یک قطره از آن خون بزمین باز نگشت.
گفتهاند: امام حسین(ع) به آن کودک فرمود: تو از بچه ناقه صالح کمتر نیستى! پروردگارا! اگر یارى کردن را از ما گرفتهاى پس این عمل را براى ما خیر و صلاح قرار بده.
نقل دوم:
سبط ابن جوزى در تذکره از هشام بن محمّد کلبى نقل کرده که چون حضرت امام حسین علیه السّلام دید که لشکر در کشتن او اصرار دارند، قرآن مجید را برداشت و آن را از هم گشود و بر سر گذاشت و در میان لشکر ندا کرد:
بینى و بینکم کتاب اللّه و جدّى محمّد رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم.
بین من و شما کتاب خدا و جدم رسول الله (ص) حاکم است.
اى قوم! براى چه خون مرا حلال مىدانید؟ آیا من پسر دختر پیغمبر شما نیستم؟ آیا به شما نرسید قول جدّم در حقّ من و برادرم حسن علیه السّلام:
هذان سیّدا شباب اهل الجنّة؟
این دو دو سرور جوانان بهشتند.
در این هنگام که با آن قوم احتجاج مىنمود ناگاه نظرش افتاد به طفلى از اولاد خود که از شدّت تشنگى مىگریست، حضرت آن کودک را بر دست گرفت و فرمود:
یا قوم! ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطّفل.
اى لشکر! اگر بر من رحم نمىکنید پس بر این طفل رحم کنید.
پس مردى از ایشان تیرى به جانب آن طفل افکند و او را مذبوح نمود. امام حسین علیه السّلام شروع کرد به گریستن و گفت: اى خدا، حکم کن بین ما و بین قومى که خواندند ما را که یارى کنند بر ما، پس کشتند ما را، پس ندایى از آسمان آمد که بگذار او را یا حسین که از براى او مرضع یعنى دایهاى است در بهشت.
و در کتاب احتجاج مسطور است که حضرت از اسب فرود آمد و با نیام شمشیر، گودى در زمین کند و آن کودک را به خون خویش آلوده کرد پس او را دفن نمود
درباره وبلاگ
