دست دیده ام شراب عشق را به من نوشاند در حالی که جام من رخسار کسی بود که از زیبایی ظاهری منزه و فراتر است .

2 / فأوهمْتُ صَحبی أنّ شُرْبَ شَرَابهِم،           بهِ سرَّ سرِّی فی انتشائی بنظرة ِ

من با سرمستی ام از نگاهی ، هم نشینانم را به این گمان اشتباه انداختم که وجود من از نوشیدن باده ی آنان شاد گشته است .

3 / وبالحدقِ استغنیتُ عنْ قدحی ومنْ           شمائلها لا منْ شمولیَ نشوتی

چشمان یار مرا از قدحم بی نیاز کرد و سرمستی من ناشی از خلق و خوی اوست نه از باده ی سرد خود .

4 / ففی حانِ سکری، حانَ شُکری لفتیة ٍ،       بهمْ تمَّ لی کتمُ الهوى مع شهرتی

در میخانه ی مستی ام ، وقت آن رسید که از جوانانی سپاسگزاری کنم که در پنهان کردن عشق در عین شهرت و آوازه ام ، برایم فراهم گشت .

5 / ولمَّا انقضى صحوی تقاضیتُ وصلها          ولمْ یغْشَنی، فی بسْطِها، قبضُ خَشیتی

آنگاه که هشیاری ام به پایان رسید ، خواستار وصال او شدم ، هنگام شادی و گشاده رویی او هرگز اندوه و گرفتگی ترس ، مرا فرا نگرفت .

آنگاه که حالم شاهد دلدادگی ام بود و اشتیاقم به او مرا نابود می کرد و ترس از دست دادنش مرا نگه می داشت ، به او گفتم :

8 / هَبی، قبلَ یُفنی الحُبُّ مِنّی بقِیّة ً         أراکَ بها، لی نظرَة َ المتَلَفّتِ

پیش از آنکه عشق ، باقی مانده ی جان مرا نابود کند – که بتوانم با آن تو را ببینم – گوشه ی چشمی به من بنما .

9 / ومنّی على سَمعی بلَنْ، إن          منَعتِ أن أراکِ فمنْ قبلی لغیریَ لذَّتِ

اگر مرا از دیدار خویش باز می داری ، دست کم با جواب لن ترانی = هرگز مرا نخواهی دید ، بر گوشم منت بگذار . زیرا پیش از من نیز دیگری     ( جناب موسی علیه السلام) از شنیدن آن لذت برده است .

10 / فعندی لسکری فاقة ُ لإفاقة ٍ           لها کبدی لولا الهوى لمْ تفتّتِ

من دارای مستی ای هستم که هشیاری به آن نیازمند است و اگر عشق نبود جگر من بخاطر آن پاره پاره نمی شد .