چرا باید برای امام حسین گریه کرد؟

---

سخنرانی حجت الاسلام دارستانی

هفت دلایل برای گریه بر امام حسین علیه السلام بیان می کنیم که هر یک از این دلیل ها به تنهایی کافی است، یعنی نیازی به شش دلیل دیگر ندارد. یکی از این دلیل ها کافی است که ما برای امام حسین علیه السلام گریه کنیم. عناوین دلایل را این گونه می توان بیان کرد:

  1) پیوند خانوادگی.

2) پیوند ذاتی.

3) حق حیات مادی و معنوی بر ما دارند.

4) اقتدا به دیگران.

5) مردم خواهی.  

6) رفتار زشت با انسان های خوب.

7) اوج اخلاص و ارادت به شخص اباعبدالله الحسین.

1) پیوند خانوادگی:

در روایت داریم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: أنا و علی‏ أبوا هذه الأمة[i  ]  «من و علی پدران این امتیم.» همچنین امام هشتم علیه السلام فرمود: امام أب الشفیق. امام پدر دلسوز توست. عزا داری و گریه ما عزاداری فرزند برای پدری دلسوز و مهربان است و این حق طبیعی هر فرزندی است که عزادار پدرش باشد.

در کتاب منتهی الآمال شیخ عباس قمی داریم که امام حسن عسکری علیه السلام لباس پاره کردند و لطمه زد این عین جمله است بعد دو نفر شیعه به ایشان نامه نوشتند که آقا کاری که کردید اصلاً شایسته شما نبود.

امام در جواب بدون بسم الله می فرماید: یا احمق! تو نه در دنیا و نه در آخرت به سعادت نخواهید رسید. سپس فرمود: می دانی چرا گریبان چاک زدم؟ به همان علتی که موسی در فراق هارون گریبان چاک زد.

2) پیوند ذاتی:

ما با اهل بیت یگانگی وجود داریم. امام صادق علیه السلام فرمود: شیعتنا منا خلقوا من‏ فاضل طینتنا و عجنوا بنور ولایتنا.^[ii  ]  تنها شیعه از آب وگل ما اهل بیت آفریده شده است. همچنین فرمود شیعیان از غم ما غمگین می شوند و به شادی ما شاد می شوند و در ادامه امام صادق علیه السلام فرمود: ما هم به غم شیعه غمگین می شویم.

3) حق حیات مادی و معنوی بر ما دارند:

داشتن حق حیات مادی و معنوی به این معنا ست که:

اولا:ً خدا عالم را به وجود امیرالمؤمنین علیه السلام و فرزندانش آفرید، وجود ما مدیون وجود آقا امیرالمؤمنین است.

ثانیاً: آسمان و زمین به امر مولا کار می کنند.

ثالثاً: حق محبت: امام حسین علیه السلام برای این که دین ما حفظ شود از جان و فرزند و خانواده خود گذشت بنابراین ما در دین و دنیا و حتی خلقت مدیون ایشان هستیم.

4) اقتدا به دیگران:

زمانی که می بینیم امامان ما بزرگان دین ما مجلس عزای امام حسین علیه السلام را بر پا می کنند؛ آنگاه که می بینیم از آدم تا رسول خدا صلی الله علیه و آله برای امام حسین علیه السلام گریه می کنند، آقای که آسمان و زمین برای عزایش گریه می کنند؟ ما برای او عزاداری نکنیم؟!

5) مردم خواهی:  

آقای که با خاندان خود سفر می کند تا به نامه کسانی که از او خواستند تا حاکم و آقای آنها باشد پاسخ مثبت دهد و آنان در عوض لطف و بزرگواری هر چه در توان دارند مصیبت بر سر ایشان و خانواده اش می آورند. آیا این اندوه و غم و گریه ندارد؟

6) رفتار زشت با انسان های خوب:

مورد ششم هیچ ارتباطی به دین ندارد. نقل شده است که هنگامى که اسیران فارس در مدینه طیبه وارد شدند عمر در نظر گرفت: زنان اسیر را بفروشد و مردان اسیر را غلام ملت عرب قرار دهد. نیز عمر تصمیم گرفت: مردان اسیر فارس افراد علیل و ضعیف و پیر عرب را در موقع طواف بدوش بگیرند و طواف دهند. ولى حضرت على بن ابى طالب علیه السلام به او فرمود: پیامبر اعظم اسلام صلی الله علیه و آله فرموده است: اکرموا کریم قوم‏ و ان خالفوکم. یعنى افراد شریف هر گروهى را گرامى بدارید. و لو اینکه با شما مخالفت نمایند.[iii  ]   یعنی بزرگان را نباید شکست.  

7) اوج اخلاص و ارادت به شخص اباعبدالله الحسین:

این مرحله انسان را از افق ثواب و پاداش بالا برده و به بلندای توحی و و اخلاص می رساند. در این راستا می بینیم غیر مسلمانانی که از سر اخلاص به سبب شخصیت خود امام حسین علیه السلام بر این بزرگوار اشک ریخته و در عزای ایشان شرکت می کنند.

[i  ]  . مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، بحار الأنوار( ط- بیروت)، ناشر: دار إحیاء التراث العربی‏، نوبت دوم، سال 1403ق.

[ii  ]  . هاشمى خویى، میرزا حبیب الله / حسن زاده آملىٍ، حسن و کمرهاى، محمد باقر، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة( خوئى)، ناشر: مکتبة الإسلامیة، نوبت: چهارم‏، سال چاپ: 1400 ق‏،

[iii  ]  . مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى- نجفی، محمد جواد زندگانى حضرت امام حسین علیه السلام / ترجمه بحار الأنوار، ناشر: اسلامیه‏، نوبت: سوم‏، سال چاپ: 1364 ش‏.