کلام نور(امام حسن عسگری-علیه السلام-)حدیث

---

·         امام عسکرى علیه السلام : خَصلَتانِ لَیسَ فَوقَهُما شَى ءٌ : الإیمانُ بِاللّه ِ و نَفعُ الإخوانِ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :دو خصلت است که بالاتر از آنها چیزى نیست : ایمان به خدا و سود رساندن به برادران .

·         امام عسکرى علیه السلام : جُعِلَتِ الخَبائِثُ فی بَیتٍ و جُعِلَ مِفتاحُهُ الکِذبَ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :همه پلیدى ها را در خانه اى نهادند و کلید آن دروغ است .

·         امام عسکرى علیه السلام : إتَّقُوا اللّه َ و کُونوا لَنا زَینا و لاتَکوُنوا عَلَینا شَینا ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :تقواى الهى پیشه کنید و مایه زینت ما باشید ، نه مایه سرشکستگى ما .

·         امام عسکرى علیه السلام : خَیرُ إخوانِکَ مَن نَسِىَ ذَنبَکَ و ذَکَرَ إحسانَکَ إلَیهِ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :بهترین برادر تو کسى است که خطایت را فراموش کند و احسان تو را به خود ، به یاد آورد .

·         امام عسکرى علیه السلام : مَن وَعَظَ أخاهُ سِرّا فَقَد زانَهُ و مَن وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَد شانَهُ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :هر که برادرش را در خلوت پند دهد ، او را آراسته است ، و هر کس برادرش را در جمع پند دهد ، او را سرشکسته کرده است .

·         امام عسکرى علیه السلام : لَیسَ مِنَ الأدَبِ إظهارُ الفَرَحِ عِندَ المَحزونِ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :شادمانى کردن در نزد غمدیده ، بى ادبى است .

·         امام عسکرى علیه السلام : بِئسَ العَبدُ عَبدا یَکونُ ذا وَجهَینِ و ذا لِسانَینِ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :چه بد بنده اى است آن که دورو و دو زبان باشد .

·         امام عسکرى علیه السلام : مَن کانَ الوَرَعُ سَجِیَّتَهُ و الکَرَمُ طَبیعَتَهُ و الحِلمُ خُلَّتَهُ ، کَثُرَ صَدیقُهُ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :کسى که پارسایى خوى او ، بخشندگى طبیعت او و بردبارى خصلت او باشد ، دوستانش زیاد شوند .

·         زندان بان هاى امام عسکرى علیه السلام در جواب صالح بن وصیف : ما نَقولُ فی رَجُلٍ یَصومُ نَهارَهُ و یَقُومُ لَیلَهُ کُلَّهُ ، لا یَتَکلَّمُ و لایَتَشاغَلُ بِغَیرِ العِبادَةِ ؛ 

زندان بان هاى امام عسکرى علیه السلام در جواب صالح بن وصیف :چه بگوییم در باره کسى که روزها را روزه مى گیرد و تمام شب را به عبادت به سر مى آورد و جز به عبادت سخنى نمى گوید و به کارى نمى پردازد .

·         امام عسکرى علیه السلام : ما أقبَحَ بِالمُؤمِنِ أن تَکونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :چه زشت است براى مؤمن که خواسته اى داشته باشد که او را به خوارى کشاند .

·         امام عسکرى علیه السلام : مَن لَم یَتَّقِ وُجُوهَ النّاسِ لَم یَتَّقِ اللّه َ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام : آن که از مردم پروا نکند ، از خدا نیز پروا نمى کند .

·         امام عسکرى علیه السلام : إیّاکَ و الإذاعَةَ و طَلَبَ الرِّئاسَةِ ، فَإنَّهُما یَدعُوانِ إلَى الهَلَکَةِ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :از افشاى اسرار و ریاست طلبى بپرهیز که این دو [آدمى را] به هلاکت مى کشانند .

·         امام عسکرى علیه السلام : إنَّ الوصولَ إلَى اللّه ِ سَفَرٌ لایُدرَکُ إلاّ بِامتِطاءِ اللَّیلِ ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :وصال خداوند سفرى است که جز با مرکب شب زنده دارى به دست نمى آید .

·         امام عسکرى علیه السلام : التَّواضُعُ نِعمَةٌ لایُحسَدُ عَلَیها ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :فروتنى نعمتى است که بر آن حسد نبرند .

·         امام عسکرى علیه السلام : مَن رَکِبَ ظَهَر الباطِلِ نَزَلَ بِهِ دارَ النَّدامَةِ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :هر که بر مرکب باطل نشیند، در سراى پشیمانى فرودش آورد.

·         امام عسکرى علیه السلام : إذا نَشِطَتِ القُلوبُ فأودِعُوها وإذا نَفَرَت فَوَدِّعوها؛ 

امام عسکرى علیه السلام :دل چون در نشاط است (معرفت) را به آن واسپارید، و چون در گریز است آن را واگذارید.

·         امام عسکرى علیه السلام : مَن تعدّى فی طَهورِهِ کانَ کَناقِضِهِ؛ 

امام عسکرى علیه السلام :هر که در مصرف آب (وضو و غسل) زیاده روى کند، مانند کسى است که وضو و غسل خود را باطل کند .

·         امام حسن عسکرى علیه السلام : نَظَرَ اَمیرُ المُؤمِنینَ عَلىٌّ علیه السلام اِلى رَجُلٍ فَرَأى اَ ثَرَ الْخَوفِ عَلَیْهِ ، فَقالَ : ما بالُکَ ؟ قالَ : اِنّى اَخافُ اللّه َ ، قالَ : یا عَبْدَ اللّه ِ ، خَفْ ذُنوبَکَ ، وَ خَفْ عَدْلَ اللّه ِعَلَیْکَ فى مَظالِمِ عِبادِهِ ، وَ اَطِعْهُ فیما کَلَّـفَکَ وَ لا تَعْصِهِ فیما یُصْلِحُکَ ثُمَّ لا تَخَفِ اللّه َ بَعْدَذلِکَ فَاِنَّهُ لا یَظْلِمُ اَحَدا ، وَ لا یُعَذِّبُهُ فَوقَ استِحقاقِهِ اَبَدا ، اِلاّ اَنْ تَخافَ سوءَ الْعاقِبَةِ بِاَنْتَغَیَّرَ اَو تَبَدَّلَ ، فَاِنْ اَرَدْتَ اَنْ یُؤمِنَکَ اللّه ُ سوءَ الْعاقِبَةِ فَاعْلَم اَنَّ ما تَأتیهِ مِنْ خَیْرٍفَبِفَضْلِ اللّه ِ وَ تَوفیقِهِ ، وَ ما تَأتیهِ مِنْ شَرٍّ فَبِاِمهالِ اللّه ِ وَ اِنْظارِهِ اِیّاکَ وَ حِلْمِهِ عَنْکَ ؛

امیر مؤمنان على علیه السلامبه مردى نگریستند و در چهره او نشانه ترس دیدند.به او فرمودند: در چه حالى؟ گفت: از خدا مى ترسم. فرمودند: «اى بنده خدا!از گناهانت و از عدالت خدا درباره ظلم هایى که به بندگان خدا کرده اى بترس و خدا رادر آنچه تو را موظّف نموده، پیروى کن و از او در آنچه صلاح تو درآن است، نافرمانىنکن. پس از آن، از خدا نترس؛ زیرا او به هیچ کس ظلم نمى کند و هرگز کسى را بیش ازاستحقاقش مجازات نمى کند. مگر این که نگران عاقبت بد باشى، به این که سرنوشت،دگرگون شود و تغییر یابد. پس اگر خواستى از عاقبت بد درامان باشى، بدان هر خیرىکه به تو مى رسد، از لطف خدا و توفیق اوست و هر شرّى به تو مى رسد، به جهت مهلتدادن خدا به تو و بردبارى اش درباره توست».