هذا رسالة المسمی بنور الوحدة من تصنیفات حضرة قدوة المحققین و برهان المدققین عارف بالله خواجه عبدالله المعروف بخواجه حوراء المتخلص بمغربی قدس الله سره و افاض علی الطالبین فتوحه. شب جمعه مبارک در عرس خواجه بهاء الدین المعروف به نقشبندی (قدس سره) سیم ربیع الاول فی سنة 1053 اتفاق افتاد و شروع به اظهار این اسرار واقع شد .
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله که حقیقت از آفتاب روشن تر است وجمال وحدت از مرات کثرت به همه حال در نظر!
- ای سید!از حقیقت تو به سوی تو راهی است. اگر به چشم همت مطالعه فرمائی، چنان دانم که از صورت به حقیقت رسی و بعد موهوم از میانه برخیزد.
- ای سید!یکی از بُعد خبر دهد وآن را وجهی بود ودیگری از قرب نشان می دهد وآن را سببی باشد. حقیقت تو به زبان این رساله با تو حرف می زند، بر وحدت اطلاع دهد که آنجا قرب است و نه بُعد، و چون آفتاب وحدت طلوع فرماید، بُعد و قرب عین وحدت باشد.
- ای سید!هر فرقه با فرقة دیگر در نزاع و جدال است مگر اهل وحدت که ایشان با همه یکی اند، اگر چه هیچکدام با او یکی نیست.
- ای سید!اهل وحدت از مذاهب مختلفه متضاده ومشارب متنوعه متناقضه، مشرب خوب و لطیف و روحانی و مذهب عام و شامل حال و وجدانی انتزاع نماید. ایشان را جز این، مذهبی خاص و مشربی مخصوص نیز می باشد. چنانچه در گفتگو آید وگفته شود که متکلم چنین گفت و حکیم چنین گفت و صوفی چنان.
- ای سید!وحدت باطن کثرت است وکثرت ظاهر وحدت و حقیقت در هر دو یکی است.
- ای سید!موجود یکی است که به صورت موهوم متعدد می نماید.
- ای سید!تو را از وحدت به کثرت آورده اند و از یگانگی به دوئی وا نموده اند به جهت حکمتی که او سبحانه داند و بندگان خاص او نیز به اعلام او دانند. و تو را چنان ساختند که از وحدت سابقه هیچ خبر نداری و از آن حال در تو اثری پیدا نیست، بلکه تمام عالم را حق سبحانه و تعالی از وحدت به کثرت آورده. بعد از آن چندی از بندگان را بی واسطه به خود آشنا ساخته، از کثرت به وحدت برده و راه وصول از کثرت به وحدت را تعلیم فرموده، به کثرت فرستاده، چنانچه ایشان در کثرت وحدت می دیدند و به ایشان فرموده که به دیگران تعلیم این طریقه نمایند. ایشان امتثال امر نموده، اعلام آن طریقه نمودند. هر که برآن راه عمل کرده و پیروی آن جماعت بزرگواران نموده، ازکثرت به وحدت پیوسته و از دوگانگی به یگانگی رسیده.آن جماعت بزرگواران انبیایند وآن راه وصول شریعت و طریقت است.
- ای سید!شریعت عبارت از فعلی چند وترکی چند است که آن را درکتب فقهی، فقها بیان کرده اند و طریقت عبارت از تهذیب اخلاق است یعنی تبدیل اوصاف ذمیمه به اوصاف حمیده،که آن را سفر در وطن نیز گویند و تعبیر به سلوک نیز نمایند وآن در کتب مشایخ مسطور و درکتاب امام محمد غزالی به تفضیل مذکور است و بعضی آداب و اشغال که مشایخ آن را وضع کرده اند داخل طریقت است.
- ای سید!احکام شرعی که مبنای آن اثنینیت است به خاصیت موصل به وحدت است و سرّ آن را خداوند و خاصان او می دانند. پس، از اتصال اعمال که مربوط به کثرت بود به سوی وحدت اشارت است به آنکه کثرت عین وحدت است.
- ای سید!نماز و روزه و حج و زکات و امثال اینها که موصل به وحدتند بالخاصیه است که خالصاً لله مودّی شوند چنان که شرط کرده اند و معنای آن همه کس را به فهم در نگنجد و هرکس را تا چه معنا به خاطر رسد. اما آنچه طالب وحدت را ضرور است، آن است که تصورکند که نیّت کردم نماز گذارم یا روزه گیرم مثلاً برای حقیقت خود وجود آن، یعنی یافت او که او را گم کرده ام و می خواهم که به وسیله این عبادت، وحدت که عین الله طلوع نماید.
- ای سید!عابد اوست و معبود اوست. عابد است در مرتبه تقیید و معبود است در مرتبه اطلاق وتمییز در مراتب از امور عقلیه است و موجود نیست مگر یک حقیقت که هستی صرف است.
- ای سید!چون نیک بنگری، اخلاق ذمیمه که رفع آنها در طریقت واجب است همه مبنی و مشعر است بر بیگانگی و دوئی و اخلاق حمیده که تحصیل آنها لازم است هم مخبر و معلِم است از آشنائی و یگانگی. پس طالب وحدت را چاره نیست از شریعت و طریقت، اگر چه سرّ اتصال در اول او را معلوم نباشد و در ثانی اگر تامّلی نماید به شرط مناسبت غالباً بفهمد، چنانچه اشارتی به آن کردیم.
- ای سید!این همه اشغال و اذکار و مراقبات وتوجهات و طرق سلوک که مشایخ وضع نموده اند برای رفع اثنینیت موهومه است. پس بدان که فاصل میان وحدت که حق است به صورت کثرت می نماید، و یکی است که بسیار در نظر می آید، چنانچه احول یکی را دو می بیند و چنانچه نقطه جواله به صورت دایره دیده می شود و چنانچه قطره باران به شکل خط در نظر می آید. پس وحدت عین کثرت است وکثرت عین وحدت، یعنی عابد که درکثرت است همان معبود است در وحدت به ذات و صفات خود در افعال وآثار.
- ای سید!عارفی رفیع مرتبه می فرمود که درویشی تصحیح خیال است یعنی غیر حق در دل نماند، الحق که خوب می فرمود.
- ای سید!چون حجاب جزخیال نیست، رفع حجاب به خیال باید کرد و شب و روز در فکر وحدت باید بود.
- ای سید!اگر سعادت می خواهی واحد باش و واحد شدن آن است که از توّهم دوئی برآیی، واحد بودن آن است که در وحدت و بر وحدت همیشه باشی و تفرقه خاطر و غم و اندوه از دوئی است. چون دوئی از دل برود، آرام و قرار میسّر گردد، چنانچه تا ابد به هیچ غم مبتلا نگردد و در دو جهان آسودگی حاصل شود، چه آسودگی در عدم است .
در عدم افکندم آخر خویش را وارهاندم جان پر تشویش را
نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 93 مهر 9 توسط
منبر مکتوب
درباره وبلاگ
