زکات واجب(پرسش)

---

هر گرم 1000 میلی‍گرم و هر میلی‌گرم یک سوت است. هر گرم 1000 سوت است .

هر مثقال برابر 4 گرم و 608 سوت است یعنی 4/608 گرم،و هر مثقال شرعی 3گرم و 456سوت یعنی 3/456 گرم می باشد و هر نخود برابر با 192 سوت میباشد.هر مثقال شرعی برابر با 18 نخود است در حالیکه هر مثقال معمولی برابر با 24 نخود است.

نصاب طلا و نقره

طلا داراى دو نصاب است:

نصاب اوّل آن 20 مثقال شرعى است که معادل 15 مثقال معمولى مى باشد، هرگاه به این مقدار برسد و شرایط دیگر نیز در آن جمع باشد باید چهل یک آن را (دو و نیم درصد) به عنوان زکات بپردازد و اگر به این مقدار نرسد زکات ندارد.    

4.608*15=69.12 g

69.12=1.728 g

نصاب دوم(4مثقال شرعى ، 3 مثقال معمولى مى شود)

 اگر 3 مثقال به 15 مثقال اضافه شود باید زکات تمام 18 مثقال را بدهد که دو و نیم درصد است ؛و اگر کمتر از 3 مثقال اضافه شود فقط زکات 15 مثقال واجب است و زیادى آن زکات ندارد،

همچنین هر 3 مثقال که اضافه شود باید زکات  آن را بدهد و اگر کمتر 3 مثقال اضافه شود آن مقدار زکات ندارد.

4.608*18=82.944 g

82.944=2.0736 g

نکته:به طلا و نقره همه سال زکات تعلّق مى گیرد، یعنى اگر انسان زکات مقدار طلا یا نقره را بدهد و سال بعد نیز دارای همان شرایط باشد باید دوباره زکات آن را بدهد، تا وقتی که از حد نصاب بیفتد، ولى در خمس این گونه نیست، یعنى اگرمال  خمس داده را دیگر خمس به آن تعلّق نمى گیرد، مگر اضافه شود.

شرایط زکات

1-واجب شدن زکات طلا و نقره این است که داراى سکّه باشد و یعنی در بازار معامله با آن رواج داشته باشد، بنابر این سکّه هایى که رواج معامله  ندارد زکات به آن تعلّق نمى گیرد.

2- انسان یک سال تمام مالک مقدار نصاب باشد و اگر وارد ماه دوازدهم شود احتیاط آن است که زکات آن را بدهد، امّا اگر قبل از گذشتن یازده ماه آن رابفروشد، یا از نصاب بیفتد، یا در اختیار او نباشد، زکات به آن تعلّق نمى گیرد.

3-هرگاه طلا و نقره اى که دارد جنس خوب و بد یا عیار کم و زیاد داشته باشد، زکات هرکدام را از همان مى دهد، ولى بهتر آن است که زکات همه را از نوع مرغوب بدهد.

مصرف زکات

زکات را در یکى از هشت مورد زیر باید صرف کرد:

1 و 2ـ «فقرا» و «مساکین» و آنها کسانى هستند که مخارج سال خود و عیالاتشان را ندارند. تفاوت فقیر و مسکین در این است که فقیر روى سؤال از کسى ندارد، امّا مسکین نیازمندى است که روى سؤال دارد، کسانى که صنعت و ملک و سرمایه و کسبى دارند که زندگى آنها را اداره نمى کند فقیر محسوب مى شوند و کمبود زندگى خود را مى توانند از زکات بگیرند.

3ـ کسى که از طرف امام یا نایب او مأمور جمع آورى زکات یا نگهدارى یا رسیدگى به حساب آن و یا رساندن آن به امام و نایب او، یا رساندن به مصارف لازم هستند مى توانند به اندازه زحمتى که مى کشند از زکات استفاده کنند.

4ـ افراد ضعیف الایمانى که با گرفتن زکات تقویت مى شوند و تمایل به اسلام پیدا مى کنند.

5ـ خریدن برده ها و آزاد کردن آنها.

6ـ اشخاص بدهکارى که نمى توانند قرض خود را ادا کنند.

7ـ «سبیل اللّه»یعنى کارهایى مانند ساختن مسجد که منفعت دینى عمومى دارد و همچنین مدارس علوم دینى، مراکز تبلیغاتى، اعزام مبلّغین، نشر کتابهاى مفید اسلامى و خلاصه آنچه براى اسلام نفع داشته باشد به هر نحو که باشد، مخصوصاً جهاد در راه خدا.

8ـ «ابن السّبیل»یعنى مسافرى که در سفر مانده و محتاج شده که به مقدار نیازش مى تواند از زکات استفاده کند، هر چند در محلّ خود غنى ومستحقّین زکات باید شرایط زیر را داشته باشند: بى نیاز باشد.

مستحقّین زکات باید شرایط زیر را داشته باشند:

اوّل، ایمان به خدا و پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و ائمّه دوازده گانه(علیهم السلام)، به اطفال یا دیوانگانى که از مسلمانان شیعه فقیر باشند مى توان زکات داد، منتهى باید زکات را به دست ولى آنها بدهند، خواه به نیّت تملیک به طفل یا دیوانه باشد یا به قصد مصرف کردن درباره آنها و اگر به ولى دسترسى ندارد مى تواند خودش یا به وسیله یک نفر امین زکات را براى احتیاجات آنها صرف کند.

دوم، دادن زکات باید مایه کمک به گناه نشود، بنابراین زکات را به کسى که آن را در معصیت صرف مى کند نمى توان داد و احتیاط واجب آن است به شرابخوار نیز زکات ندهند.

در زکات عدالت شرط نیست، همچنین عدم ارتکاب گناهان کبیره.

سوم، واجب النّفقه نبودن، یعنى زکات را نمى توان به فرزند و همسر و پدر و مادر داد، ولى اگر آنها بدهکار باشند و نتوانند بدهى خود را بپردازند زکات را به مقدار اداء دین مى توان به آنها داد.

اگر کسى نمى تواند مخارج افراد واجب النّفقه خود را بپردازد، مثلاً قادر نیست خرج زن و بچّه خود را بدهد، یا توانایى دارد و نمى دهد، دیگران مى توانند به آنها زکات دهند.

هرگاه فرزندى به کتابهاى علمى دینى احتیاج دارد پدر مى تواند براى خریدن آنها به او زکات دهد.

هرگاه شوهر مخارج همسرش را نمى پردازد، ولى زن مى تواند از طریق حاکم شرع یا غیر او حقّ خود را بگیرد، چنین زنى نمى تواند از زکات استفاده کند.

زن مى تواند به شوهر فقیر خود زکات دهد، هر چند شوهر زکات را بگیرد و صرف مخارج آن زن و اولادش کند.

چهارم زکات گیرنده از سادات نباشد، مگر این که زکات دهنده هم از سادات باشد، ولى اگر خمس و سایر وجوهات کفایت مخارج آنها را نکند و ناچار به گرفتن زکات باشند، مى توانند از غیر سیّد زکات بگیرند، امّا احتیاط واجب آن است که فقط به مقدار مخارج روزانه بگیرند.